انگشتر عقیق خط میرزا رکاب نقره ۲۸۵۹

انگشتر مردانه عقیق خط میرزا

رکاب نقره مدل ذوالفقاری دست ساز مُهر سید ولی

حکاکی دستی استاد محمدمجتبی آتشباز ، شیراز

متن ” کلمه الله هی العلیا “

کد محصول 2859

فروخته شده

سوره : التوبة آیه : 40

إِلا تَنصرُوهُ فَقَدْ نَصرَهُ اللهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كفَرُوا ثَاني اثْنَينِ إِذْ هُمَا في الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصحِبِهِ لا تحْزَنْ إِنَّ اللهَ مَعنَا فَأَنزَلَ اللهُ سكينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَ جَعَلَ كلِمَةَ الَّذِينَ كفَرُوا السفْليوَ كلِمَةُ اللهِ هِي العُليَا وَ اللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‏

تفسیر اطيب البيان

اگر او را ياري نكنيد به تحقيق خدا او را ياري خواهد كرد همچنانكه زمانيكه كفار او را بيرون كردند،در حاليكه او دومي از دو نفر بود، زمانيكه آندودر غار بودند و او به همراه خود گفت : نترس ، خدا با ماست ، پس خداوند آرامش و سكينه خود را بر او نازل كردو او را با سپاهي كه ديده نمي شوند ياري نمود وكلمه كساني را كه كفر ورزيدند پست نمود، آري كلمه خدا غالب و والاست وخدا مقتدر و درست كردار است

خطاب به مؤمنان مي فرمايد: اگر پيامبر را ياري نكنيد، خداوند او را ياري مي نمايد، در زمانيكه دشمنان او را احاطه كرده وزمانيكه او را از مكه بيرون كردند و جز اين نبود كه آنها دو نفر بودند كه بنا برروايات قطعي شخص همراه پيامبر ابوبكر بود و آنها در غار ثور بودند، زمانيكه پيامبر(ص ) به همراهش ابوبكر گفت : اندوهناك نباش ، چون مقصود از حزن اندوه ناشي از ترس است ، لذا پيامبر(ص ) چون در ابوبكر آثار و حالات اندوه وترس را مشاهده نمود به او فرمود: از ترس تنهايي و غربت و بي كسي و فراواني دشمن و اتحاد آنها و اينكه ما را تعقيب كرده اند، غمناك نباش ، چون خداي سبحان باماست ، او مرا بر دشمنانم ياري مي دهد، پس خداوند سكينه و آرامش خود را بر پيامبر(ص ) نازل فرمود و او را با ملائكه ياري نمود، بطوريكه ملائكه او را از ديد تعقيب كنندگان پنهان داشتند و خداوند كلمه كفر را حقير و پست نمود، پس كفار با همه سعي بليغشان ، كلمه كفرشان غير نافذ و غير مؤثر است و نابود مي شود و همانطور كه اتحادي كه كفار در دارالندوه نمودند كه پيامبر(ص )را كشته و نور حق را خاموش نمائيد بي اثر و باطل گرديد،و كلمه خداوند والا و برتر است و مراد از آن وعده نصرت ، اظهار دين و تمام نمودن نور هدايت است كه سرانجام غالب و قاهر خواهد بود و خداوند مقتدر و شكست ناپذير و حكيمي است كه جهل در او راه ندارد و هرگز در آنچه مي خواهد و عمل مي كند اشتباه نمي كند، پس او اولياء خود را ذليل نمي كند و به نصرت و ياري كساني كه استحقاق دارند حكم رانده است ، لذا كلمه خدا غالب و ابدي است و از نظرنحوي كلمه (كفر) منصوب به فعل (جعل )است ، اما (كلمه الله ) مبتدا و مرفوع است و ارتباطي به فعل (جعل ) ندارد.

*****************************

انگشتر مردانه عقیق خطی حکاکی میرزا

رکاب نقره دست ساز مُهر شیرازی – سید حمید

متن ” لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظی “

فروخته شده

خواص ذكر “لاحول ولا قوة الا بالله”

اذكاری كه توصیه شده‌اند، علاوه بر آن كه باعث غفلت‌زدایى از انسان مى‌شوند، معارف الهى را نیز آموزش مى‌دهند و ره‌توشه معرفتى مسافران به سوى خدا را فراهم مى‌كنند، چنانكه ذكر شریف «لا حول ولا قوة الا بالله العلى العظیم» كه از گنجینه‌هاى آسمانی می‌باشد:

«قال الله تعالى لنبیه صلى الله علیه و آله و سلم فی لیلة المعراج: اعطیتك كلمتین من خزائن عرشی لا حول و لا قوة الا بالله و لا منجا منك الا الیك معناى بلند و فواید فراوانى دارد.

امام باقر(سلام الله علیه) در تفسیر این ذكر فرمودند: آنجا كه قدرتى را به جا صرف كرده و خدا را اطاعت كرده‌اید، این قدرت بر اطاعت، از ناحیه خداست و آنجا كه معصیت نكرده‌اید، در حقیقت، عنایت الهى بین شما و آن معصیت حائل شده است. پس لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم یعنى: لا حول لنا عن معصیة الله الا بعون الله و لا قوة لنا على طاعة الله الا بتوفیق الله عزوجل.

گاهى انسان را به گناه دعوت مى‌كنند، اما مانعى در مسیرش پدید مى‌آید. او نمى‌داند راهى كه به آن دعوت شده است، راه گناه است و یا نمى‌داند چرا راه‌بندان شد، اما بعد مى‌فهمد او را به مجلس گناه دعوت كرده بودند و این راه‌بندان، همان حول الهى بود كه بین او و گناه حائل شد. این كه ما در نماز مى‌گوییم: «بحول الله و قوته اقوم و اقعد» به این معنا نیست كه فقط در حال نماز كه برمى‌خیزیم و می‌نشینیم، بقوة الله است؛ بلكه به این معناست كه همه حركات و سكنات ما، در نماز و در غیر نماز به قوت الهى است.

پیامبر اكرم(صلى الله علیه و آله) این ذكر شریف را ذكر فرشتگان حامل عرش معرفى كرده است: تسبیح حملة العرش و در برخى روایات تفسیرى آمده است كه فرشتگان حامل عرش نیز كه ذات اقدس خداوند از آنان به الذین یحملون العرش یاد مى‌كند، هنگامى كه حمل عرش الهى، یعنى مقام فرمانروایى خدا، برایشان دشوار بود ذكر «لا حول ولا قوة الا بالله العلى العظیم» را به آنان آموختند: “اعلمكم كلمات تقولونها یخف بها علیكم. قالوا: و ما هی؟ قال: تقولون: بسم الله الرحمن الرحیم ولا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم و صلى الله على محمد و آله الطیبین فقالوها فحملوه.

شاید چنین ذكرى براى فرشتگان دفع سختی و دشواری باشد. لیكن، «بحول الله و قوته اقوم و اقعد» در نماز مصداقى از آن اصل كلى است. زیرا «لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم»؛ یعنى، هیچ جا منع و همچنین قدرت و توانى نیست مگر به عنایت ذات اقدس خداوند و اختصاصى به نماز یا غیر نماز و نیز اختصاصى به انسان و غیر او ندارد.

امام باقر(علیه‌السلام) فرمودند: شخصى به نام شبیه هذلى، حضور پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) آمده و عرض كرد: اى پیامبر خدا! پیرمردى هستم كه سنم بالا است و كارهایى مانند نماز، روزه، حج و جهاد را كه قبلا انجام می‌دادم، اكنون نمى‌توانم انجام دهم. اى رسول خدا! سخنى به من بیاموز كه ثواب خداوند را نصیبم سازد و بر من آسان گیر اى رسول خدا!

حضرت فرمودند: سخنت را تكرار كن و او تكرار كرد. و به همین ترتیب تا سه بار سخن خود را تكرار كرد. آنگاه پیامبر(صلی الله علیه و آله) به او فرمودند: اطراف تو هیچ درخت و گلى نبود، مگر این كه دلشان به حالت سوخت و برایت گریه كردند. پس از نماز صبح ده بار بگو «سبحان الله العظیم و بحمده و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم»؛ (خداى بزرگ را منزه می‌دانم و به ثناى او مشغولم و هیچ توان و نیرویى جز با یارى خداى بزرگ بلند مرتبه بزرگ نیست) كه همانا خداوند بزرگ با این ذكر تو را از كورى، دیوانگى، جذام، فقر و زیر آوار ماندن محفوظ مى‌دارد.

عرض كرد: اى رسول خدا،این ذكر براى دنیا بود، براى آخرت چه؟ پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمودند: اللهم اهدنى من عندك، وافض ‍ على من فضلك وانشر على من رحمتك و انزل على من بركاتك؛ (خداوندا! مرا از جانب خود راهنمایى نما و از فضل خویش بهره‌مند ساز، از رحمت خود بر من فرو ریز و از بركات خود بر من نازل فرما.)

حضرت صادق(علیه‌السلام) فرمودند: این دستورات را گویى او با دستانش گرفت و رفت. آنگاه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: بدانید كه همانا اگر او در روز قیامت بیاید و این اذكار را عمدا ترك نكرده باشد، خداوند هشت در بهشت را به روى او باز مى‌كند كه از هر درى كه خواست وارد شود.

مرجع : سایت تبیان