انگشتر عقیق سرخ تیره یمنی رکاب نقره a109

سلام و درود بر شما برادر محترم
خدمت شما عرض بکنم که تا حدود زیادی حق با شماست و خیلی از رکابهای قدیمی علیرغم سادگی در ساخت و مستعمل بودن ، دارای روح و زیبایی خاصی هستند و با شما هم عقیده هستم که بهتر است برخی سنگها بروی کرسی ها و رکابهای قدیمی حفظ بشه تا اثر و رَد قدمت در تعیین عمر و اصالت به ما کمک بکنه.
بنده معتقد هستم که رکابهای قدیمی که دارای مُهر هستند ولو اینکه مستعمل باشند بایستی حفظ شوند مخصوصا در سنگهای عقیق تراشدار یمنی مانند رکابهای اساتید مرحوم (نامی مشهد ، ممی تبریز ، صفاری ، شیخ کاظم تبریزی ، علیزاده تبریز و …)
اما برخی از رکابهای کهنه فاقد سبک و مهر مشخصی هستند و نگین این انگشترهای قدیمی برای استفاده مناسب نیاز به رکاب بهتر و جدید دارند و با ترکیب هنر معاصر و سنگی که اصالت قدیم و معتبر دارد ، میتوان کارهای معتبر و فاخر ساخت و در حقیقت این فعل با خلق زیبایی همسو خواهد بود.
لازم میدونم در این مورد خاطره ای برای شما تعریف بکنم تا شاید یکی از دلایل این کار بنده برای شما روشن بشه :
اوایل سال ۱۳۹۱ چند خانواده از دوستان و همکاران ، منزلِ دوستِ مایه داری، جمع بودیم
پدر میزبان مجلس دو سال بود که فوت شده بود و از اونجائیکه بنده رو به عنوان انگشترشناس و انگشتردوست میشناختند ، جعبه انگشترهای مرحوم پدرشون رو برام آوردند تا براشون در مورد اصالت انگشترها توضیح بدم
داخل جعبه چیزی در حدود ۴۰ الی ۵۰ تا انگشتر بود: همه قدیمی ، همه با سنگهای بسیار عالی و ممتاز و چند نمونه عقیق کهنه خطی سطح بالا…
انگشترها رو با جعبه آوردند و بدون هیچ ملاحظه خاصی محتوای جعبه رو به صورت فله ، بروی میز خالی کردند یه جوری که نگینها و رکابها به شدت به هم برخورد کردند
از دیدن این صحنه ناراحت شدم و به ایشون گفتم که با احتیاط و تک تک انگشترها رو از جعبه خارج بکنه تا سنگها و رکابها آسیب نبینند
دوستمون یه خنده ای کرد و گفت : اینا یه مشت سنگ و نقره کهنه هستند و چیزی خاصی نیستند ، نه زیبا هستند و نه تازه و در عین حال مثل لباسهای کهنه هستند که دیگه به درد نمیخورند و کارایی خودشون رو از دست دادند و جز فلز نقره ای که دارند ارزش خاصی ندارند….
باید اعتراف بکنم که حالم بد شد چرا که میدونستم برای جمع آوری این کارها مرحوم چقدر زحمت کشیده و هزینه کرده اما….
ماجرا بدتر هم شد :
بچه های کوچیک چهار پنج ساله اومدند از روی میز ، انگشترها رو برداشتند و شروع به پرت کردن به در و دیوار کردند و کسی عین خیالش نبود که چقدر این کار اشتباه هستش… اونجا بود که دونستم گویا مدتهاست از این انگشترها واسه بازی بچه ها استفاده میکنن
از طرف دیگه با صحبتهای ایشون برام معلوم شد که گویا انگشترها سه جعبه بوده که در مهمانی های مختلف هر کس یکی دو تا انگشتر به عنوان اسباب بازی دست بچه ش داده یا خودش دستش کرده و برده …و خیلی از انگشترها گم و گور شده بود
اونقدر جمع حاضر در مهمانی با این انگشترها بیگانه بودند که با سر و صدای بچه ها یادشون رفت که اصلا برای چه موضوعی جعبه انگشترها رو آورده بودند و صحبتهای من برای اونها که غرق در بحث سیاست و اقتصاد بودند هیچ فایده ای نمیتونست داشته باشه و جالب اینجاست که دست دو سه نفر از آقایون انگشتر اسپرت ترکیه یا چین با سنگ مصنوعی بود که جنسش استیل بود و حتی نقره هم نبود…
اون شب این خاطره بد برای بنده درسهای بزرگ داشت :
اول اینکه در مورد مجموعه انگشترهایی که فعلا متعلق به بنده هستش به خانواده توضیح بدم و به بچه م یاد بدم که اینها زیورآلات با ارزشی هستند حتی اگر کهنه به نظر برسند.
البته اونقدر که بنده در مورد این انگشترها صحبت کردم که خانواده و اکثر اطرافیان بنده حداقل با سنگ عقیق ، فیروزه ، … و رکاب دست ساز و اساتید رکابسازی آشنا هستند ولی بازم اون شناختی که بنده از این کار دارم رو اطرافیان ندارند و داستان تلخ فوق الذکر بعد از فوت بنده شاید به نوعی دیگه تکرار بشه
و اما از منظر بنده یه کار دیگه هست که تا حدودی علاج این قضیه میتونه باشه : ساخت انگشترهای PJ
برای اینکه حداقل قسمت کوچکی از این سنگهای اصیل ، گم و گور نشه
و اگر قسمت شد و مثلا ۴۰ یا ۵۰ سال دیگه (وقتی که در این دنیای فانی نیستم) کسی مهر کارها رو دید شاید از بنده حقیر به نیکی یاد بکنه و زحمتی که در این راه کشیده شده رو نگهبانی و نگهداری بکنه
بله برادرم
این کار بنده دلایل نسبتا محکمی داره…
حالا دوست دارم نظر شما رو جویا بشم
ممنونم که موضوع خوبی رو مطرح فرمودین

در ابتدا بایستی به عرض برسونم که برای انگشترهای با مُهر PJ این تیپ نگینها انتخاب شدند :
۱.
عقیقهای کیفیت ممتاز استحصال شده از انگشترهای قدیمی
الزاما همه انگشترهای قدیمی حامل سنگ عالی نیستند و شاید از بین صد تا انگشتر قدیمی، دو یا نهایتا سه نگین برای اینکار بشه تهیه کرد
بیشترین تعداد از انگشترهای پارس جواهر با مهر PJ در این دسته بندی نخست قرار دارند
۲.
اقلام عقیق خطی قدیمی که اصالت اونها مورد تایید واقع شده ، مخصوصا اینکه بروی رکابهای قدیمی و به اصطلاح فابریک قرار داشته باشند
در مورد حکاکی های جعلی قاجاری و تیموری و… شما بهتر از بنده میدونید در بازار مکاره چه خبره
آدم وقتی به آمار اینهمه خط قاجاری نگاه میکنه به این نتیجه میرسه که در هر خونه و مغازه و روی هر گاری و … ، چرخ و کمانچه حکاکی بوده و اهالی شهر همه به کار حکاکی اشتغال داشتند
۳.
نگینهای جواهر که بروی اقلام قدیمی مانند انگشتر ، دست بند ، گردنبند ، …قرار دارند
آمار این انگشترها با مهر PJ کم تر از بقیه هستش چرا که جواهرات و سنگهای جواهری اصل فوق العاده کمیاب هستند
۴.
اقلام عقیق خطی معاصر که حکاکی دستی اونها برای بنده کاملا محرز و مشخص بوده و از نزدیک فرآیند حکاکی رو با چشمهای خودم دیدم ، مانند حکاکی استاد حسین شمشادی که دیگه کمتر برای مشتریان داخل ایران سفارش قبول میکنه و لیست سفارشات ایشون برای مشتریان جدید معمولا بسته هستش.
البته در کنار حکاکی دستی ، بایستی جنس سنگ هم خوب و قابل قبول باشه و بیشتر از سنگهای قدیمی اصلاح تراش شده در این مورد استفاده میشه
۵.
مهره های قدیمی کمیاب و نایاب
اکثرا تلاش شده که فُرم مهره بدون دستکاری و اصلاح تراش بروی رکاب سوار بشه تا اصالت و ماهیت اولیه سنگ محفوظ بمونه
۶.
حکاکی های دستی اجرا شده با مُهر PJ بروی مهره های قدیمی کمیاب و اصیل
فقط یک نمونه از این اقلام در بخش انگشترهای فاخر با متن یا علی (به خط کوپال برجسته) با مهره های گران قیمت و نایاب با کد f438 به معرض نمایش گذاشته شده
۷.
*********